ജീവിതത്തെ കുറിച്ച്
പറയുമ്പോഴൊക്കെ
വല്ലാത്തൊരു
നുണ പറയുമ്പോലൊരു
തോന്നലാണ്.
കാലത്തിന്റെയൊഴുക്കിൽ
എവിടെയോ കരക്കടിഞ്ഞു
പോയതിനെയൊക്കെ
പുഴ ഓർത്തുവയ്ക്കും പോലെ..
മുറിച്ചു മാറ്റപ്പെട്ട
അവയവങ്ങളെ
ശരീരം അനുഭവിച്ചറിയും പോലെ...
മരിച്ചു പോയ
ഒരാളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം
തൊട്ടറിയും പോലെ...
ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന്
ഇടയ്ക്കിടെ ജീവിതത്തെ
ബോധ്യപ്പെടുത്താനായി മാത്രം
ജീവിക്കുന്നതുപോലെ,
ചിരിക്കുന്നു, കരയുന്നു..
പ്രണയിക്കുന്നു...
സ്വയം നുള്ളിനോവിക്കുന്നു..
അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ
ശ്വാസം നീട്ടിയെടുക്കുന്നു..
ഒരിത്തിരി നേരമതിനെ
ഉള്ളിൽ പിടിച്ചിട്ട്
പ്രാണന്റെ പിടച്ചിലനുഭവിക്കുന്നു...
അസുഖകരമായൊരു വേദനയിൽ
വീണ്ടുമൊഴുകാൻ
അനുവദിക്കുന്നു...
ആഴമറിയാത്തൊരു
പുഴയിലേക്കെന്നപോലെ
എന്നുമുണരുന്നു...
അടിത്തട്ടോളം
കൈകാലിട്ടടിക്കുന്നു..
ചെറിയ കുമിളകളായി
ജലപ്പരപ്പിലേക്കുയരുന്നു...
നീന്താൻ പഠിക്കുന്നു...
പിന്നെയും ജീവിക്കുന്നു...
No comments:
Post a Comment