നിഴലെഴുത്തുകൾ

 

നിനക്കെങ്ങനെ മറഞ്ഞിരിക്കാനാവും...

വരിയോരോന്നിലും 

നിന്റെ നിഴലിങ്ങനെ 

വീണു കിടക്കുമ്പോൾ... 

ഹൃദയമിടിപ്പുകളെ എങ്ങനെ 

ഒളിപ്പിക്കാനാവും 

ഓരോ വാക്കകലങ്ങളിലും 

ജീവന്റെ തുടിപ്പിങ്ങനെ 

തിണിർത്ത് കിടക്കുമ്പോൾ... 

സ്വപ്നങ്ങളുടെ താക്കോൽ 

തലക്കെട്ടിൽ തന്നെ 

മറന്നു വച്ചിട്ട് 

നിനക്കെങ്ങനെ 

നുണ പറയാനാകും...? 

പ്രണയം പച്ചകുത്തിയ 

കവിതകളെഴുതി വച്ചിട്ട് 

അതിലൊരിത്തിരി പോലും 

നീയില്ലെന്ന് എങ്ങനെ 

ആണയിടാനാവും... 

പറയൂ.. 

മനസ്സാസകലം 

മഷി വീണു പരന്നു 

കിടക്കുമ്പോൾ... 

അവളതിലൂടെയൊരിക്കൽ പോലും 

കടന്നു പോയിട്ടില്ലെന്ന് 

എങ്ങനെ കള്ളം പറയാനാവും... 

കവിതയിൽ ആ നിറം 

എങ്ങനെ ഒളിപ്പിക്കാനാവും...? 

നിനക്കെത്രകാലം ഇങ്ങനെ 

വരികളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കാനാവും...? 

 

ഞാൻ വാ തോരാതെ 

ഒരു പാട്ടിനെ കുറിച്ച് പറയുന്നു

നീയോ 

പകുതിയും നനഞ്ഞ

മഴയെക്കുറിച്ച് വാചാലനാവുന്നു

മിണ്ടിമിണ്ടിയൊരു വേള 

നമ്മൾ, 

സ്വപ്നങ്ങളെ വച്ചു മാറുന്നു..

പാടാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴൊക്കെയും 

മഴത്തുള്ളികൾ എന്റെ ചുണ്ടിൽ 

മേഘമൽഹാർ എഴുതി വക്കുന്നു..

ഞാൻ 

നിന്നെ മാത്രം മൂളുന്ന 

ബാംസുരിയാവുന്നു...

മഴ പിന്നെയും 

പെയ്യാൻ തുടങ്ങുന്നു.. 

നമ്മളൊന്നിച്ചൊരു 

പാട്ടിൽ നനയുന്നു...