Wednesday 28 October 2015

ഒരിക്കൽ, കുങ്കുമചുവപ്പുള്ള സായാഹനത്തിൽ നിനക്കൊപ്പം നടക്കാനിറങ്ങണം. അസ്തമയത്തിനൊരൽപ്പം മുൻപെങ്കിലും ഒരായുസ്സിന്റെ കഥകൾ പറഞ്ഞു തീർക്കണം..
വേദനയുടെ ഒരു നിഴൽചിത്രം പോലും കവിളിൽ വരയ്ക്കാതെ എത്ര നിശബ്ദമായാണ്‌ മനസ്സ് ഉടഞ്ഞു വീഴുന്നത്...
അർത്ഥം മുറിയാതെ നീ വായിച്ചെടുക്കുമെന്ന് ഉറപ്പുള്ളതു കൊണ്ടു മാത്രം... മൗനത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു മനസ്സിവിടെ കുറിച്ചിട്ടു പോകുന്നു...
എന്നിലേക്കും... എന്നിൽ നിന്നും നിന്നിലേക്കും മാത്രം നീളുന്ന എന്റെ കൊച്ചുവർത്തമാനങ്ങൾ... മടുക്കുന്നില്ലേ നിനക്ക്..?
പഴമയുടെ ഒരേടുപോലും ബാക്കി വയ്ക്കാതെ കാലം ഒരു നാടിന്റെ മുഖച്ഛായ തന്നെ മാറ്റിയിരിക്കുന്നു വഴിയറിയാതെ മടങ്ങുകയാണ്.. ഓർമ്മകളോടൊപ്പം ഞാനും..
ചുണ്ടു കൊണ്ട് അടയാളപ്പെടുത്താത്തതിനാൽ വായിക്കപ്പെടാതെ പോവുമ്പോഴും പിറക്കാതെപോയ ചുംബനങ്ങളെ വാക്കുകളിൽ കുറിച്ചിടുന്ന ഒരു പെണ്ണുണ്ട്...
കാഴ്ച കടം വാങ്ങി ഇന്ന് കണ്ണും കടം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു . ഒരു കണ്ണടച്ചില്ലിനോട്...

Wednesday 7 October 2015

കടലിലേക്ക്

ഓരോ വരവിലും.. അലയൊടുങ്ങാത്ത
ഈ കടലിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കരയുടെ ഹൃദയം
മോഷ്ടിക്കപ്പെടുകയാണ്... അല്പാല്പമായി...
ഏറ്റവും പ്രിയമുള്ള ഒരു പാട്ടിന്റെ ഈണത്തിൽ വെറുതെ മൂളിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ് നിന്നെ...


മറുപടിയാവാതെ നിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു കത്തുകയാണ്...
വെള്ളാരം കല്ല് പാകിയ വഴികളിലൂടെയാവണം നാം അവസാനമായി നടന്നത്, അതാവാം കാൽപ്പാടുകൾ പോലും അവശേഷിക്കാതെ പോയതും.
ശ്വാസഗതി പോലും നിമിഷ സൂചിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലാണെന്നിരിക്കേ.. നിനക്കെന്റെയും എനിക്കു നിന്റെയും സമയമെങ്ങനെ കട്ടെടുക്കാനാവും? കടം പറയാനാവും?
നിന്റെ തൊടുവിരൽ തുമ്പിലെ ഒരിക്കലും മായാത്ത ഇളം ചുവപ്പാണവൾ ...
നിശബ്ദതയുടെ ഇടനാഴികൾ അവസാനിക്കുന്നത് അവരുടെ നരച്ച കണ്ണുകളിലാണ്... കാൽപ്പെരുമാറ്റങ്ങൾക്ക് ചെവിയോർക്കാൻ പോലും കെൽപ്പില്ലാത്ത നരവീണ ജന്മങ്ങൾ...
മിഴികളിൽ മുത്തമിട്ടുണർത്തുന്ന ഉച്ചവെയിലിന്റെ കുസൃതി..
പായസ മണമുള്ള പകലും പിന്നെ നിൻ പാൽപുഞ്ചിരിയും...
തോളൊപ്പം വളർന്നുവെന്നാലും മിഴിത്തൊട്ടിലിൽ നീയിന്നും കാൽവിരലുണ്ടു മയങ്ങുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞുവാവ...
അമ്മയുടെ കയ്യെത്താത്തൊരകലമില്ല.. കണ്ണെത്താത്ത ദൂരവും... അമ്മ ഇപ്പോഴും ആയിരം കൈയ്യുള്ള കൗതുകം തന്നെയാണ്...

പിന്നെ,

 1. 'പിന്നെ'യെന്നത് ഒരു മുറിവരയാണ്. അറ്റവും തലയുമില്ലാതെ പോകുന്ന  വർത്തമാനങ്ങളെ കൂട്ടി വായിക്കാൻ ഒരടയാളം വയ്ക്കലാണ് 2. 'പിന്നെ&#...