രണ്ടു പേരിരുന്ന് ജീവിതം പറയുമ്പോൾ

രണ്ടുപേരിരുന്നു

ജീവിതം പറയുമ്പോൾ

പറഞ്ഞു പഴകിയ

കഥ കേട്ട മട്ടിൽ

ആകാശവും ഭൂമിയും

മാറി മാറി കൊട്ടുവായിടും..

തല ചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ട്

ഒരു കാറ്റ് വെറുതെ

വട്ടം ചുറ്റി നിൽക്കും..

കണ്ണ് കൂമ്പിയടഞ്ഞിട്ടും

ഉറങ്ങിന്നില്ലെന്നറിയിക്കാൻ

സൂര്യൻ പെടാപ്പാട് പെടും..

നമ്മളില്ലാത്ത കഥകളൊന്നും

നമുക്ക് വേണ്ടേ യെന്നും പറഞ്ഞ്

കുറെ മനുഷ്യരതിലൂടെ

കടന്നു പോകും..

ചുമരിലൂടതുവരെയുമിഴഞ്ഞു

നീങ്ങിയ ഒരു പല്ലി അന്നേരം 

പഴയൊരോർമ്മ

ചിത്രത്തിന്നടിയിലേക്ക്

ഉൾവലിയും...

കാലങ്ങളെത്രയായി

അവരിതു തന്നെ

പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു...

ഇന്നലെ വന്നവരും

ഇതുവഴി പോയവരുമെല്ലാം

പറഞ്ഞ കഥകളും

ഇത് തന്നെയായിരുന്നല്ലോ....

മടുക്കാത്തത്

അവർക്ക് മാത്രമായിരിക്കും...

കഥകളിൽ ജീവിതം തിരയുന്നവർക്ക്..

പുതിയ കുപ്പിയിൽ

പഴയ വീഞ്ഞ് നിറച്ചു വയ്ക്കുന്ന...

ഒരേ ജീവിതചിത്രത്തിലേക്ക്

ഒരായിരം പേരെ

വരച്ചു ചേർക്കുന്ന

കാലമെന്ന ജാലവിദ്യക്കാരന്..