കാലം കൈയ്യിൽ
ഉമ്മ വയ്ക്കുന്നു...
ഇതാണ് ശരിയെന്നു
ചുമലിൽ തട്ടുന്നു..
കൺ ചിരികളാൽ
മനസ്സ് നിറഞ്ഞെന്ന്
മിണ്ടാതെ മിണ്ടുന്നു..
മതിവരാത്ത മട്ടിൽ
പിന്നെയും
മിഴികളിലേക്ക് തന്നെ
നോക്കി നിൽക്കുന്നു..
-
എന്റെ മൗനം... നിനക്കുനേരെ കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ട വാതിലാണ്.. പിൻവിളിക്കുള്ള വിദൂരസാധ്യത പോലുമില്ലാത്ത, മടക്കയാത്രക്കുള്ള അനുവാദമാണ്...
-
എന്നിരുന്നാലും, ആകാശത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് ലോകം മുഴുവൻ വായിക്കുമെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ മരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള കവിതകൾ എഴുതി വച്ച... -
നിനക്കെന്തറിയാം ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ മനസ്സുകളെക്കുറിച്ച്... വെറുതെ കടലിരമ്പങ്ങൾക്ക് കാതോർക്കുന്ന തടാകങ്ങളെക്കുറിച്ച്... നിനക്കെന്തറ...
No comments:
Post a Comment