കരയാൻ തുടങ്ങുന്നതേ വന്ന്
സാരമില്ലെന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കും..
അതൊക്ക പോട്ടേയെന്ന്
കവിളിൽ നുള്ളും...
അവരോട് പോയി
പണിനോക്കാൻ പറയൂയെന്ന്
തോളിൽ തട്ടും...
മറ്റാരും വേണ്ട,
മനസ്സേ...
എനിക്കിനി
നിന്റെ കൂട്ട് മാത്രം മതി.
-
എന്റെ മൗനം... നിനക്കുനേരെ കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ട വാതിലാണ്.. പിൻവിളിക്കുള്ള വിദൂരസാധ്യത പോലുമില്ലാത്ത, മടക്കയാത്രക്കുള്ള അനുവാദമാണ്...
-
എന്നിരുന്നാലും, ആകാശത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് ലോകം മുഴുവൻ വായിക്കുമെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ മരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള കവിതകൾ എഴുതി വച്ച... -
നിനക്കെന്തറിയാം ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ മനസ്സുകളെക്കുറിച്ച്... വെറുതെ കടലിരമ്പങ്ങൾക്ക് കാതോർക്കുന്ന തടാകങ്ങളെക്കുറിച്ച്... നിനക്കെന്തറ...
No comments:
Post a Comment