കാലങ്ങളോളം
കാണാതാവുമ്പോൾ മാത്രം
തളിരിടുന്ന
കണ്ണുകളുണ്ട്...
കേൾക്കുന്നില്ലെന്നൊരു
തോന്നലിൽ മാത്രം
തലനീട്ടുന്ന ചെവിയിതളുകളും...
അങ്ങനെയങ്ങനെ,
എത്ര കാലമെടുത്തിട്ടാണെന്നോ
മറവിയുടെ
മണ്ണാഴങ്ങളിൽ നിന്ന്
ഒരു മുഖം പൂർണ്ണമായി
മുളച്ചു പൊങ്ങുന്നത്...
-
എന്റെ മൗനം... നിനക്കുനേരെ കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ട വാതിലാണ്.. പിൻവിളിക്കുള്ള വിദൂരസാധ്യത പോലുമില്ലാത്ത, മടക്കയാത്രക്കുള്ള അനുവാദമാണ്...
-
എന്നിരുന്നാലും, ആകാശത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് ലോകം മുഴുവൻ വായിക്കുമെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ മരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള കവിതകൾ എഴുതി വച്ച... -
നിനക്കെന്തറിയാം ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ മനസ്സുകളെക്കുറിച്ച്... വെറുതെ കടലിരമ്പങ്ങൾക്ക് കാതോർക്കുന്ന തടാകങ്ങളെക്കുറിച്ച്... നിനക്കെന്തറ...
No comments:
Post a Comment