കറുപ്പിനെ കുറിച്ച്

ദീനദീനം വിലപിക്കുന്നു..

ഗാത്രത്തെ കുറിച്ചും
ഗോത്രത്തെ കുറിച്ചും
കരുണയുടെ ഭാഷയിൽ
കഥ പറയുന്നു..
അവളുടെ ചിറകുകൾ
ആകാശം തൊടും മുൻപേ
അറിയാത്ത മട്ടിലവളെ
കുഴഞ്ഞ മണ്ണിലേക്ക്
വലിച്ചിറക്കുന്നു...
അധികാരം അവൾക്ക്
നേരെ വലിച്ചെറിഞ്ഞൊരു
നാണയമാണെന്ന്
പറയാതെ പറയുന്നു...
പിന്നെ,
സഹതാപത്തിന്റെ
നൂല് മെല്ലെ അയച്ചിട്ട്
അവളെ പറക്കാൻ
വിടുന്നു...