എത്രയും പ്രിയപ്പെട്ട നിനക്ക്, 

അത്രയും മനോഹരമായ 

ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ നിറവിലാവും 

നീയിന്ന് കണ്ണ് തുറന്നിട്ടുണ്ടാവുക 

എന്ന് കരുതുന്നു. 

ആവി പാറുന്ന ഒരു ചായ 

കയ്യിൽ പിടിച്ച് 

ഇന്നും ബാൽക്കണിയിൽ വന്ന് 

കെട്ടഴിഞ്ഞത് പോലെ 

നീന്തിപ്പറക്കുന്ന  മേഘങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണയച്ചിട്ടുണ്ടാവും.. 

പിന്നെ മേഘങ്ങളില്ലാത്ത 

തെളിഞ്ഞ ആകാശം 

മനസ്സിൽ കണ്ടു 

വെറുതെ ചിരിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.. 

ഉള്ളിൽ ചിറകടിക്കുന്ന 

കടലാസ്സ് പക്ഷികളെ 

കാറ്റിൽ പറത്തിയിട്ടുണ്ടാവും... 

അവയിൽ ചിലതൊക്കെ 

നിന്റെ ഉടുപ്പിലേക്കും 

മഷി കുടഞ്ഞു 

കടന്ന് പോയിട്ടുണ്ടാവും...

എത്രയോ കാലങ്ങളായി 

മനസ്സ് മൂളാറുള്ള ഒരുപാട്ട് 

ഇന്നിത്തിരി ഉറക്കെ പാടിയിട്ടുണ്ടാവും...

എനിക്കറിയാം, 

നിനക്കിപ്പോൾ 

കലശലായ ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടാവും... 

എത്ര  കരുണയില്ലാതെയാണ് 

ഞാനിതൊക്ക 

പറയുന്നതെന്നോർത്ത് 

നെറ്റിയും  ചുളിക്കണ്ട..

ഒന്നോർത്തു നോക്കൂ..

അങ്ങനെയൊരു നീയുണ്ടായിരുന്നില്ലേ...