മൈഗ്രേൻ

നിയന്ത്രണം വിട്ടിട്ടെന്നപോലെ
ഇടയ്ക്കിടെ
നെറ്റി തുളച്ച് കടന്നു പോകാറുള്ള
ഒരു തീവണ്ടിയുണ്ട്.
തലച്ചോറിന്റെ ഓരോ
വളവു തിരിവുകളിലും
നിറുത്താതെ ചൂളംവിളിച്ച്
അതിന്നിതിലെയും
കടന്നു പോയിരുന്നു.
പതിവ് തെറ്റിക്കാതെയും 
വേദനസംഹാരികളുടെയും
നിന്റെ കൈത്തലത്തിന്റെയും
ചുവന്ന സിഗ്നലുകളെ
വകവയ്ക്കാതെയും 
അതിന്നും ഏറെ ദൂരം
സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.
കണ്ണുകളിറുകെയടക്കുമ്പോഴൊക്കെയും
ഏതോ തുരങ്കത്തിലകപ്പെട്ടതുപോലെ...
അതിവേഗപ്പാച്ചിലിന്റെ
മുഴക്കം മാത്രമായിരുന്നു കാതിൽ.
രാത്രിയുടെ അവാസാന
യാമത്തിലാണെന്നു തോന്നുന്നു...
മസ്തിഷ്കത്തിന്റെ
ഏതോ മുനമ്പിൽ നിന്നും
ഉറക്കത്തിന്റെ കാണാക്കയത്തിലേക്ക്
പിന്നെയത് പാളംതെറ്റി വീഴുകയായിരുന്നു....