പതുപതുത്ത കാൽപാദങ്ങൾക്കുള്ളിൽ
കൂർത്ത നഖങ്ങൾ
ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിട്ട്
ഓമനത്തമുള്ള ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെപ്പോലെ
പമ്മിക്കൂടിയിരിക്കുകയാണ്
ജീവിതമിപ്പോൾ...
ഇന്നലെ
കൈത്തണ്ടയിലേൽപ്പിച്ച
മുറിവിന്റെ നീറ്റൽ
മറന്നു കൊണ്ട്
അതിനെ
നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് പിടിച്ച്
നമ്മളും...
-
എന്റെ മൗനം... നിനക്കുനേരെ കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ട വാതിലാണ്.. പിൻവിളിക്കുള്ള വിദൂരസാധ്യത പോലുമില്ലാത്ത, മടക്കയാത്രക്കുള്ള അനുവാദമാണ്...
-
എന്നിരുന്നാലും, ആകാശത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് ലോകം മുഴുവൻ വായിക്കുമെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ മരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള കവിതകൾ എഴുതി വച്ച... -
നിനക്കെന്തറിയാം ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ മനസ്സുകളെക്കുറിച്ച്... വെറുതെ കടലിരമ്പങ്ങൾക്ക് കാതോർക്കുന്ന തടാകങ്ങളെക്കുറിച്ച്... നിനക്കെന്തറ...
No comments:
Post a Comment