പകൽ നിറങ്ങളെയൊക്കെ
അഴിച്ചു മാറ്റി
അവൾ നിലാവുടുക്കുന്നു..
ഇരുൾമുടി വാരിക്കട്ടുന്നു...
പിന്നെ,
ആകാശവിരിപ്പുകൾ
മാറ്റി വിരിച്ചിട്ട്
കുഞ്ഞു നക്ഷത്രങ്ങളെ
ഉറക്കാൻ കിടത്തുന്നു...
-
എന്റെ മൗനം... നിനക്കുനേരെ കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ട വാതിലാണ്.. പിൻവിളിക്കുള്ള വിദൂരസാധ്യത പോലുമില്ലാത്ത, മടക്കയാത്രക്കുള്ള അനുവാദമാണ്...
-
എന്നിരുന്നാലും, ആകാശത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് ലോകം മുഴുവൻ വായിക്കുമെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ മരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള കവിതകൾ എഴുതി വച്ച... -
നിനക്കെന്തറിയാം ഒഴുക്ക് നിലച്ചുപോയ മനസ്സുകളെക്കുറിച്ച്... വെറുതെ കടലിരമ്പങ്ങൾക്ക് കാതോർക്കുന്ന തടാകങ്ങളെക്കുറിച്ച്... നിനക്കെന്തറ...
No comments:
Post a Comment