അത്രയും ചെറിയ മരണങ്ങൾ

ആര് ആരിൽ ഭ്രാന്താരോപിച്ചാലും
മനസ്സിൻ മേലുള്ള പിടിമുറുക്കം
കുറഞ്ഞു വരുന്നതുപോലെ...
ഉറക്കം കളഞ്ഞു പോയ
മൂന്ന് രാത്രികൾക്ക് ശേഷം
സ്വപ്നങ്ങളെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും
സ്വതന്ത്രമാക്കി
ഒട്ടും ഭാരമില്ലാത്തൊരു ദേഹം
തളർന്നുറങ്ങുന്നത് പോലെ...
ഉച്ചിയിലുദിച്ച സൂര്യൻ
പെരുവിരലിലൂടെയിറങ്ങിപ്പോയതും
രാവിൻ കരിമ്പടം തലവഴിമൂടി
മണിക്കൂറുകൾ ഈയിരുട്ടിലൂടെ
പാഞ്ഞു പോയതും
ഒന്നുമറിയാതെ ഒരുറക്കം...
വെക്കലും, വിളമ്പലും 
ഒരുക്കലും, ഒരുങ്ങലും,
യാത്രകളും, യാത്രയയപ്പുകളും....
വീട് അതിന്റ ജോലികൾ
തുടരുന്നുണ്ട്...
തലക്കെട്ടുകൾക്കു
താഴെ വായിക്കാനാളില്ലാതെ
വാർത്തകൾ
ഒരു ചൂട് ചായക്കരികിൽ
ഇരുന്ന് മയങ്ങുന്നുണ്ട്...
മുറ്റത്ത് കരിയിലകൾക്ക് മേലേ
ചൂലിഴയുന്ന ശബ്ദം...
അതിനി മെല്ലെ മെല്ലെ
ഈ മുറിയിലും എത്തും.
എന്റെയുറക്കത്തിനെ
തെല്ലും അലോരസപ്പെടുത്താതെ
ഈ കട്ടിലിന്നടിയിലൂടെ
ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങും...
ഓരോ മുറികളുടെയും
മുക്കിലും മൂലയിലും
ഫണം വിരിച്ചാടി
വന്ന വഴിയേ തിരികെ പോവും...
തണുത്ത ചായമേൽ
കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന പാടനീക്കി
ഇത്തിരി കൂടി തെളിച്ചമുള്ള
വായനക്കായി
വെയിലിത്തിരി ചാഞ്ഞിരിക്കും...
മനസ്സഴിച്ചു വച്ചാൽ
ഒരു ദേഹമെത്രകണ്ട്‌
സ്വതന്ത്രമാവുമോ
അത്രയും വിശാലമായി
ഒരാത്മാവ് മാത്രം
ഉറക്കം തുടർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കും...
സ്വപ്നങ്ങളില്ലാതെ...