മടക്കിക്കൊടുക്കുമ്പോൾ
വാടകച്ചീട്ടുപോലെ
കീറിക്കളയാനും മാത്രം
ഒന്നും ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നില്ല
അവർക്കിടയിൽ.
അടിവയറ്റിലെ മുറിവിൽ
ഇനിയും നോവേറ്റുന്ന
ഒരു കുഞ്ഞു നീറ്റൽ...
അവന്റെ ഉദരത്തിലെ
പൊഴിഞ്ഞു വീഴാത്ത
ഒരു പൊക്കിൾ ചരടും ...
അവരെയൊന്നിപ്പിച്ചിരുന്ന
ആ അടയാളം,
അതന്നേ മുറിച്ചു മാറ്റിയിരുന്നു..
മടങ്ങിപ്പോകുമ്പോൾ
അവൻമാത്രമെന്തിനോ ഉറക്കെ
കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു . ..
ഒരിക്കൽ, ഒരിക്കൽ മാത്രം
അവനെ വിരുന്നൂട്ടിയെങ്കിലും
ആ രുചിയോർമ്മകളെ
അവൻ മറന്നു പോയേക്കാം..
പഴയൊരു വാടകച്ചീട്ട് പോലെ
അവളുടെ നോവോർമ്മകളെയും...
എങ്കിലും,
പാൽമണം മാറാത്ത ഇളംചുണ്ടിൽ
അവൾ അവസാനമായി ഒരുമ്മ കൊടുത്തിരുന്നു....
തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ
ഒരു കുഞ്ഞു പിൻവിളിക്കായി ചെവിയോർത്തിരുന്നു....
വെറുതെ....
No comments:
Post a Comment