കൗശലക്കാരിയാണവൾ ! നീപോലുമറിയാതെ
ഓർമ്മപ്പൊത്തിലേക്ക്
ഒളിച്ചു കടത്തുകയാണ്...
ഒന്നിച്ചുള്ള ഓരോ നിമിഷങ്ങളെയും...

വിഭവങ്ങൾ ഏറെയൊന്നും വേണ്ട,
ഒന്നിച്ചൊരു വിരുന്നൊരുക്കണം...
സ്നേഹത്തിന്റെ രുചിക്കൂട്ടുകൾ
മനസ്സ് നിറയുവോളം
ആസ്വദിച്ചുണ്ണണം...

തിരിച്ചറിവോളം പോന്നൊരു
വേദനയില്ല പോലും...
ദഹിക്കാതെ പോയ ചില  ചെയ്തികളിങ്ങനെ
തികട്ടി വരും..
നട്ടുച്ചപോലത്  നെഞ്ചിൽ
നിന്നു കത്തും..

ഒരിക്കലും വേർപെടുത്താനാവാത്തവണ്ണം 
കടലിനോടിഴുകി ചേർന്നിട്ടും
തിരമാലക്കൈകൾ നീട്ടി 
പുഴയെപ്പോഴും
കരയുന്നതെന്തിനാവും...?

ആട്ടിൻ തോലണിഞ്ഞ് കാമം  തെരുവിലലയുന്നുണ്ട്.
വെളിച്ചം മുറിഞ്ഞു പോയ
അമാവാസിയിലെപ്പോഴോ
ഞാനും കണ്ടിരിക്കുന്നു..
ഇരതേടിയിറങ്ങിയ
ആ ചുവന്ന കണ്ണുകളെ..

മഴമരങ്ങൾ !
എത്ര പൊഴിഞ്ഞാലും
വേനലൊഴിഞ്ഞാലും
പെയ്തു പെയ്തിങ്ങനെ...

കാത്തിരിപ്പിലേക്ക് വഴുതിവീഴുന്ന
ആ ഇത്തിരി നേരങ്ങളിലാണ്‌
ഹൃദയമിടിപ്പിനൊപ്പം ചേർന്ന്
സ്നേഹമതിന്റെ പെരുക്കപ്പട്ടിക
ഉറക്കെ ചൊല്ലുന്നത്....

ലഹരിയാണത്...
നിന്നെയോർത്തിട്ടങ്ങനെ
ഓരോരോ പാട്ടുകൾ...

പനി കട്ടെടുത്ത കുട്ടിക്കുറുമ്പുകൾ..
കിലുക്കാംപെട്ടി കൊഞ്ചലുകൾ...
ഞാനും മഴയോട് കെറുവിച്ചിരിക്കുകയാണ്....

എന്‍റെ ഭ്രാന്തുകളുടെ വേഗമറിയില്ല മനസ്സിന്...
മൊഴിമാറ്റം ചെയ്യാൻ വിരലുകൾക്കും...
ചങ്കിൽ തന്നെ പൊലിഞ്ഞു പോകുന്ന
ഉന്മാദത്തിരകളെ  പിന്നെ
നീയെങ്ങനെ അറിയാനാണ്...?

ഒന്നിച്ചുകാണുന്നൊരു  സ്വപ്നത്തിലേക്ക്
ഒരു നിമിഷത്തെ തളച്ചിടണം...
ഒന്നിച്ചുള്ളൊരു നിമിഷത്തിലേക്ക് 
ഒരായിരം സ്വപ്നങ്ങളെയും..